Çözüm Süreci oldu Umut Süreci / Köşe Yazısı - Servet DURMUŞ

Karamsar bir tablo ama karamsar değiliz
Operasyonlar yapılıyor, şehir içlerinde çatışmalar var. Nasıl karamsar değiliz? Diyebilirsiniz. Değiliz kardeşim çünkü biliyoruz ki barış sancılı bir süreçtir. Çünkü biliyoruz ki barış tamamlandıktan sonra “keşke önceden sussaydı silahlar” diyeceğiz.
Peki neden bu kadar yavaş ilerledik, her şey eskiye mi dönüyor? Her şey eskiye dönmüyor. Çünkü artık barışın tadı damağımızda çünkü artık barışın meltem rüzgarlarına alıştık, dayanamayız böyle kasırgalı dönemlere. Peki neden böyle oldu diye düşünüyoruz? Çünkü halk birbirine kenetlenmişken, barışı beraber kutlarken siyasiler birbirine güvenemedi. “önce sen silah bırak”, “önce sen şuradan çekil”, “şu hakkı var sonra yapalım”, “bu olsun bundan sonra şöyle şöyle yapacağız”. Koşullarla, şartlarla birbirlerine güvenemediler. Sonuç ne mi oldu? Yine silahlar konuştu. Halk barışı sevmişken, halk barışa alışmışken…
Biran önce susmalı silahlar çünkü halk içinse bu silah sesleri halk artık silah sesini duymak istemiyor. Ilımlı söylemler, kesin çözümler için adımlar bekliyoruz, umutluyuz.
Biz savaş varken de kardeştik
Nasıl oluyor demeyin, biz savaş varken de kardeştik. Yıllarca Türk askeri ve PKK dağlarda birbiriyle savaşırken biz şehirde hala kardeştik. Anlamlandıramıyorduk ayrımın ne olduğunu? Şimdi yine sancılı bir süreç yaşıyoruz ve yine kardeşiz, yine beraber çay içiyor yine beraber durumları değerlendiriyoruz. Camii avlusunda konuşan dedeler, altın günlerinde konuşan anneler hepsinin söylediği tek şey var, “tadı damağımızda kaldı barışın”. Yinede umudumuz var gözlerimizde hep bir parlaklık çünkü Kürt kebabını yedikten sonra Türk kahvesi içilmeden tadı da kalmıyor yemek yemenin.
Ortadoğu’nun yeni düzeninde beraber olmalıyız
Suriye iç savaşının başlamasıyla beraber girilen bölgesel karmaşık süreçte asıl düşmanların ve müttefiklerin net bir şekilde belli olması gerekiyor. Nasıl mı? Türk ve Kürt milletinin Ortadoğu’nun bu karmaşık döneminde birbirinden daha iyi müttefikleri yok ve olamaz da.
Neden mi? Suriye rejiminin devrilmediğini ve eski gücünü geri kazandığını düşünelim; Hafız Esed’den başlayarak, oğlu Beşar Esed’in yaptığı Kürt katliamlarını nasıl unutabiliriz? Dolayısıyla rejimin kanlı elleriyle tekrar bir ittifak kurulamaz.
Neden mi Türk ve Kürt milletinin müttefik olması gerekiyor? Çünkü; İran’ın Kürt halkına yaptığı etnik temizliklerini tekrar kabullenemeyiz. Asılan Sünni alimleri nasıl unutabiliriz?
Neden mi beraber olmalıyız? Çünkü; Işid denen örgütü bir sürü yabancı ülke desteklerken Kobani’den o zalimleri beraber durarak çıkardığımız için.
Neden mi yan yana durmalıyız? Çünkü; Irak hükümeti güçlenirse Kerkük’ü baskı altına alacağını yine biliyoruz.
Durum o ki aynı kaptan yemek yemek için milyonlarca sebebimiz var. Bizim bizden başka dostumuz yok artık Annalar ağlamasın ateş düşmesin ocaklara yetim kalmasın evlatlar durdurun şu bitmek bilmeyen Anlamsız savaşınızı yeter
Yeter artık doğmamış evlatları bile babasız bıraktınız...
Kin kusmayın artık nefretle bakmayın birbirinize
Gün artık birlik günüdür Ya bir olup biz oluruz
Yada hepimiz yok oluruz......