HİCRET VE KERBELA / Köşe Yazısı - Nevzat YİĞİT

Sene-i devriyesini yaşadığımız Hicri yılbaşının, Kerbela’nın, Muharremin ve aşuranın bizde bıraktığı derin izler vardır. Bu vesileyle Hicri yılbaşının insanlığa ve İslam alemine hayırlar getirmesini Cenabı haktan niyaz eyleriz.
Hicret; madde aleminden mana alemine yolculuktur Hicret Sadece bedeni bir göç değil aynı zamanda zihni, fikri ve kavli bir göçtür. Hicret fiziki mekan değişikliği kadar yokluktan varlığa bir yolculuk, imkansızlıktan imkana doğru bir yolculuktur. Hicret sadece düşmanı değil dostu ve dostluğu sınamaktır. Hicret, bedevilikten medeniyete yolculuktur.
İlk hicret Hz. Adem’in Cennetten yeryüzüne hicreti idi. Hz. Adem’in bir Aşure günü Cennet’ten yeryüzüne gönderildiği ve Hz. Havva ile yine bir aşure günü Arafat’ta buluştuklarına inanılır.
Hz. Nuh; Hicretin gemisini karada yapmasını öğretti. Tufan iman edenler için bir hicret ,isyan edenler için bir felaket oldu. … Tufanın gerçekleştiği günün bir aşure günü olduğu rivayet edilir.
İbrahim; küfürden, zulümden ve şirkten nasıl hicret edileceğini öğretti bize. Ateşe atılmayı göze alma pahasına . Nemrud’un topraklarından Kutsal beldeye Filistin’e ve Mısır’a hicret ederken, Hicretin gelini Hacer ve onun Meyvesi İsmail’ini ve gönül Kabemizi arıyordu. Samimiyetin ve teslimiyetin örnekleriydi İbrahim ve İsmail. Hz. Yakup ‘ta hicret Yusuf’una kavuşmaktı. Hz .Musa’da hicret çobanlığın asasıyla denizi yarmaktı. Tuva vadisinde Rabbiyle konuşmak, Tur-i Sina da Rabbiyle buluşmaktı..
Hz. İsa da hicret İnsanlığı sevgi ve Merhamete çağırmaktı. ve Alemlere Rahmet Peygamberimiz Hicretin Cahiliyeden Medeniyete hicret olduğunu öğretti. Kölelikten özgürlüğe, hakka, adalete bir yolculuk olduğunu öğretti. Onun gülü ve Cennet gençlerinin Seyidi Hüseyin ise Hicret’in Şehadet (Şahid olmak) ve hakkı haykırmak olduğunu öğretti. Zulmün ve zalimin karşısında başkaldırmanın ne olduğunu öğretti. Kur’anın ifadesi ile “ İbrahim tek başına bir Ümmet idi”. Nemrud’un Zulmüne başkaldıran atası İbrahim gibi Hüseyin de Yezidin zulmüne başkaldırıyordu. Tarih tekerrür ediyordu yıllar sonra.
Yer Ortadoğu.
Dünyanın kalbinin attığı yer. Yer Irak, Suriye, Mısır, Filistin ve kerbela …(Kerb-u Bela)Güneşin kızgın yakıcı ve kavurucu sıcaklığı, zalimlerin acımasızlığına inat Kufe’ye doğru yol alan bir avuç muvahhid ve başlarında Cennet gençlerinin seyyidi, Resulullahın gözbebeği Hüseyin...Gel çağrılarını karşılıksız bırakmamak ve zülme karşı sessiz kalmamak adına bir kutlu yolculuk ve hicret…
Peygamberin ehl-i Beytine saldırabilecek, ona bir yudum suyu çok görecek kadar acımasız yezit ve onun kılıcını sallayanlar. Gönlü Hüseyin’den kılıcı yezid’den yana olan dünyaya, şan’a, şöhrete ve koltuğa sevdalı zavallılar…
Direniş ve Haykırışın sembolü Hüseyin ve Zeynep… Belki o gün savaş meydanında yenilmiş gibi göründüler ama bitimsiz ve sonsuz bir zaferin temsilcileri olarak tarih sayfalarındaki yerlerini aldılar. Yezit ve yandaşları da tarihe zalimler ve katiller olarak adlarını yazdılar. Kufeliler ise ihanet şebekesi olarak tarih sayfasına geçtiler. Evet o gün de bir Muharrem günü ve aşura günü idi.
Aynı tarih sahnesi tekrar canlanıyor ancak Hüseyinsiz ve Zeynepsiz.. Ortadoğu kan gölüne çevrilmiş durumda. Kazananın silah ve insan avcılığı yapanlar, Kaybedenin ise bu coğrafyada yaşayan çocuklar, yaşlılar, kadınlar ve tüm insanlığın olduğu bir savaş..
İşte bu yüzdendir ki Kerbela tüm sıcaklığı ve tazeliğiyle yeniden yaşanıyor.
Çağdaş Firavunların, Nemrutların ve yezitlerin çok olduğu ancak Hüseyin, İbrahim, İsmail ve Zeyneplerin olmadığı bir Kerbela yaşanıyor .
İnsan; hayatı boyunca muhacir ve misafirdir. Özümüze, Rabbimize ve Rabbimizin buyruklarına hicret etmek ümidiyle Hicretimiz Mübarek olsun….